My – Wspólny organizm
Elvin Flamingo (PL) + Infer – Radosław Deruba (PL) + Patryk Chyliński (PL)
instalacja, 2016

Jestem bardziej niż kiedykolwiek przekonany, że nie jesteśmy sami we wszechświecie.
– Stephen Hawking (2016)

Praca zainspirowana hipotetyczną mega-strukturą zwaną „Dyson Sphere” oraz wizją rozprzestrzeniania się życia poza Ziemią amerykańskiego fizyka Freemana Dysona (zakładająca projektowanie i produkowanie organizmów zdolnych przeżyć pod i nad grubą warstwą lodu oceanu na Księżycu), wypowiedzią Joe Davis’a: „Jeśli wybudujesz most, prędzej czy później ktoś przez niego przejdzie”), odkryciem planety Proxima Centauri b (potocznie określanych jako „druga Ziemia”) oraz ostatnim, finałowym okresem działalności sondy Cassini wokół Saturna.

 

 

Podczas 35. Międzynarodowego Kongresu Geologicznego w Kapsztadzie uznano, iż należy rozpocząć procedurę formalizacji epoki Antropocenu. Tymczasem pytanie brzmi, czy i kiedy nastąpi proces formalizacji ery końca człowieka? Czy to, co określamy dzisiaj jako sztuczną inteligencję oraz super inteligencję będzie się rozprzestrzeniać w podobny sposób jak populacja ludzka? Czy może tempo będzie nieporównywalnie większe, a wręcz będzie to rozwój o innej naturze? Wydaje się, że osiedlanie się poza Ziemią i Układem Słonecznym można uznać za jak najbardziej prawdopodobne w przyszłości. Czy należałoby już zatem zacząć przewidywać PROCES MIGRACYJNY ery po-człowieczej? Tryptyk „My – Wspólny organizm” jest jednym z możliwych komentarzy do tak zastanych okoliczności.

Projekt składa się z trzech części:

– obiekt A, „Ten widok ma potencjał”, to kula-inkubator zasiedlony przez tysiące dżdżownic, będących najstarszą grupą bezkręgowców na Ziemi (Arystoteles, a później Darwin, uznawali je za trzewia Ziemi; ten drugi poświęcił blisko 30 lat na badania z nimi związane). Produkowany przez nie biohumus przemieszcza się na siatkę odpowiednio rozmieszczonych czujników, które produkują sygnały do pozostałych obiektów. Jego forma przypomina konstrukcję obronną, jest zaopatrzony w liny i specjalnie wzmocniony pas umożliwiający ciągnięcie wszystkich trzech części razem (wszystkie trzy obiekty zainstalowane są na kołach oraz połączone linami).

– obiekt B, „Wanitatywność”, jest próbą zarysowania hipotetycznego habitatu bez identyfikowania jego przyszłego kolonizatora. Jest pozornie pusty, obserwujemy w nim jednak generatywne zmiany świetlne, uzależnione od sygnałów wysyłanych z obiektu A (wewnątrz wszystkich 13 kopuł). Obiekt jest zbudowany na planach heksagonów, nawiązujących do heksagonalnego bieguna Saturna oraz teleskopu Jamesa Webba. Obiekt jest gotowy do zasiedlenia.

– obiekt C, „Fenotyp wirtualny”, to obiekt inspirowany krzesłem egzekucyjnym, uzbrojony w hełm VR, dającym dostęp do w pełni generatywnej rzeczywistości wirtualnej. Cyfrowe syntezatory dźwiękowe generują przestrzeń soniczną świata wirtualnego na podstawie sygnałów z sensorów obiektu A. Sygnały z obiektu A generują także elementy wizualne, wirtualna migracja, której doświadczamy siedząc na fotelu, przenika się z możliwością archaicznego przemieszczania całego tryptyku na kołach. Połączenie generatywnego wirtualnego fenotypu, generatywnych zachowań świetlnych w obiekcie wanitatywnym oraz obronnego potencjału w kształcie kuli, tworzą razem makietę wspólnego organizmu.

Elvin Flamingo, właśc. Jarosław Czarnecki (PL), urodzony w 1967 roku. Jako artysta pracuje od 2008 roku. W 2014 roku obronił pracę doktorską pt. „Symbiotyczność tworzenia” na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, która odbiła się szerokim echem w kraju i za granicą. Jest wykładowcą i prodziekanem na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku. Jest laureatem licznych nagród, m.in. Gold Remi na festiwalu Worldfest-Houston (2009), Grand Prix Biennale w Gdańsku (2012), Nagrody Krytyków na Biennale WRO 2015, Grand Prix Triennale w Sopocie (2016).

Radosław Deruba (PL), urodzony w 1987 roku, twórca wizualny, autor i projektant wizualizacji generatywnych w czasie rzeczywistym. Absolwent Wydziału Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2015). Laureat Grand Prix na Videozone Festival 2015. Finalista festiwali Inspirations 2014, LPM Mexico 2013 i LPM Rome 2013.

Patryk Chyliński (PL), urodzony w 1992 roku, twórca generatywny, łączący świat realny ze światem cyfrowym, muzyk eksperymentalny, student ostatniego roku na Wydziale Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.

Radosław Deruba i Patryk Chyliński tworzą duet Infer.